domingo, 15 de agosto de 2010

Reflexiones del barón

La mar quiere ponerse gruesa y ya comienza a zarandearse el barco, pero a pesar de su apariencia es como la madre que te acoge en un regazo cómodo y seguro, porque si has nacido junto a ella le perteneces como un hijo. Y, aunque se cabree a veces, siempre termina meciéndote casi amorosamente como una amante fiel a quien la quiere. Pero nunca te confíes, ya que también puede ser peligrosa como una novia celosa y posesiva que destruye lo que más ama

3 comentarios:

  1. Hermoso y peligroso, amo al mar. Siempre recuerdo un consejo y una canción que advierten: "Olha o mar não tem cabelos que a gente possa agarrar"
    Sus reflexiones y sus fotografías son también hermosas Andreas.
    Mi admiración.

    ResponderEliminar
  2. el mar es inmenso, bello, cruel...


    sera por eso que siempre lo he amado, presintiendo querer ser presa de esa inmensidad..

    besos de una kajira

    ResponderEliminar
  3. Muy cierto lo que dice esa canción. Non ten cabelos que a xente poida coller, mais ten vida e forza pra che arrastrar e engullir. Eu o digo en galego, que e a lingua mai. Y gracias a los dos por acompañarme en esta página. Un beso Kajira

    ResponderEliminar